Μια φορά και έναν καιρό σε μία μακρινή χώρα ζούσε ένας έμπορας. Ο έμπορας αυτός ήταν μεγάλος και τρανός και είχε πολλούς ανθρώπους στη δούλεψή του. Οι οποίοι έφτιαχναν κάτι υπέροχες μεταξωτές κορδέλες που πουλούσαν με ιδιαίτερη επιτυχία σε όλες τις κυρίες – νέες και γριές- της μακρινής χώρας.Ο έμπορας αυτός ήταν και πολύ καλοπερασάκιας μεταξύ άλλων. Πήρε κοντά του πέντε-έξι γραμματικούς έξυπνους και πονηρούς γαι να ελέγχουν τούς εργάτες του και να μήν χρειάζεται εκείνος να ασχολείται συνεχώς με τα προβλήματά τους.Οι εργάτες απο τη μεριά τους διαλέξανε δυο-τρεις εργατοπατέρες που ήτανε καλοί στη πάρλα για να τους εκπροσωπούν στους γραμματικούς και τον έμπορα.
Τα χρόνια περνούσαν και οι δουλειές με τις μεταξωτές κορδέλες πήγαιναν απο το καλο στο καλύτερο.Ο έμπορας πωλούσε περισσότερες κορδέλες απο τους αναταγωνιστές του και γινόταν ακόμα πλουσιότερος. Βέβαια φρόντιζε να πληρώνει ανάλογα και τους γραμματικούς του αλλά όχι τους εργάτες του.Αυτο ήταν και το πρώτο του λάθος.Οι εργάτες που είχανε γινεί πολλοί αφου οι δουλειές πήγαιναν πολύ καλα άρχισαν να έχουν παράπονα.Οι εργατοπατέρες που πήρανε πρέφα την έντονη δυσαρέσκεια μιλήσανε στους γαραμματικούς και τους είπαν ότι τα πράγματα ήταν σοβαρά και κινδύνευε η παραγωγή της μεταξωτής κορδέλας Μόνο ένας γραμματικός κατάλαβε τη σοβαρότητα της κατάστασης και κατάλαβε επίσης ότι απο αυτή την ιστορια θα μπορούσε να κερδίσει πολλά.Έκανε ένα μυστικό συμβούλιο με τους εργατοπατέρες ένα βραδυ στο κοντινό δάσος της μακρινής χώρας και βρήκαν μία χρυσή λύση.Ο γραμματικός τους παραχώρησε το δικαίωμα να απολύουν ή να εκβιάζουν με απόλυση όσους εργάτες ήταν ταραξίες ή είχαν πολλά χρόνια εργασίας.Με αυτόν τον τρόπο πετύχαινε δύο ουσιαστικά πράγματα (α) έσπερνε το φόβο της ανεργίας στους εργάτες και (β) μείωνε το κόστος παραγωγής της μεταξωτής κορδέλας αφου απέλυε παλιούς εργάτες που έπαιρναν πιο πολλά λεφτά.
Οι εργατοπατέρες απέκτησαν ξαφνικά δύναμη μεταξύ των εργατών.Ούτε που πήγαιναν πια για δουλεία στις μεταξωτες κορδέλες με το πρόσχημα οτι είχαν πολλα συνέδρεια,σεμινάρια και αλλα τέτοια να παρακολουθήσουν. Άρχισαν να βολεύουν φίλους και συγγενείς.Ακόμα και γκόμενες έβγαζαν τάζοντάς τους δουλειά καλοπληρωμένη γιατί με άλλο τρόπο δεν μπορούσαν να καταφέρουν γκόμενα να τους κάτσει.Ο έμπορας πάλι δεν είχε πάρει πρέφα τίποτα.Έκανε ταξίδια σε άλλες χώρες και περνούσε όμορφα απολαμβάνοντας τον πλούτο του.Αυτό ήταν και το δεύτερο λάθος του.
Στο μεταξύ οι αλλοι έμπορες μεταξωτών κορδέλων άρχισαν να πουλάνε φθηνότερα τα εμπορεύματά τους και πολλοι πελάτες του δικού μας έμπορα πήγανε σε αυτούς που ήταν πιο συμφέρον.Έτσι με το καιρό άρχισαν να πέφτουν οι δουλείες και να μπαίνουν πιο λίγα λεφτα στα ταμεία του έμπορα.Όμως σε απόλυτη αναντιστοιχία αυξήθηκαν οι απαιτήσεις των εργατοπατέρων προς τον γραμματικό που πλέον δεν μπορούσε να τους ελέγξει γιατί είχαν γίνει πανίσχυροι, και ούτε λίγο ούτε πολύ άρχισαν να απαιτούν συνδιοίκηση της φάμπρικας.Νόμιζαν ότι ήταν τόσο δυνατοί που θα τους την προσέφεραν. Κάποιο πουλάκι όμως πήγε και είπε στον έμπορα τί ακριβώς συνέβαινε.Η αλήθεια είναι ότι ο έμπορας μας ταράχτηκε.Αφεντικό ήταν στη τελική δεν θα άφηνε δα έναν γραμματικό και δυο-τρεις χαραμοφάηδες με τους παρατρεχάμενούς τους να του χαλάσουν τη μπίζνα.
Πήγε ένα βροχερό πρωινό στη φάμπρικα βρήκε τον γραμματικό και τον επήρε ο διάολος και τον εσήκωσε.Τον πέταξε έξω με τις κλωτσιές και απο τότε δεν τον ξαναείδε κανείς. Σειρά είχαν οι εργατοπατέρες.Με αυτούς έπρεπε να ήταν πιο προσεκτικός γιατί ανήκαν στους εργάτες και ο νόμος τους ευνοούσε.Οι εργατοπατέρες, τους εργάτες τους είχαν χεσμένους αλλα εκμεταλευόντουσαν την εργατική τους ταυτότητα κατα βούληση. Επίσης είχαν τρομοκρατηθεί με αυτό που συνέβη στον γραμματικό και ξέρανε ότι θα έχουν την ίδια τύχη. Ο έμπορας τους κάλεσε στη φάμπρικα και τους απείλησε με προσφυγή στη δικαιοσύνη αν δεν τηρήσουν τα συμφωνημένα σαν εργάτες.Εκείνοι με τη σειρα τους του είπαν ότι θα πάνε για δουλειά αλλα αν πάει αυτός στη δικαιοσύνη θα πάνε και αυτοί και θα πούνε ότι για ολα φταίει ο κακός γραμματικός που ακολουθούσε εντολές του έμπορα και θα αναφέρουν τις εκβιαστικές παραιτήσεις και τις ρουφιανιές του για να μειώσει το κόστος παραγωγής. Ό εμπορας τους πέταξε κλωτσηδών απο το γραφείο του και καταράστηκε τη τύχη του τη ξελογιάστρα που τοσο καιρό έκανε ταξίδια εις τας εξοχάς και άλλοι του ξεκοκάλιζαν τη περιουσία.Έστειλε τους εργατοπατέρες να δουλέψουν στα πιο δύσκολα πόστα της φάμπρικας γαι εκδίκηση.Εκείνοι αντέδρασαν γιατί είχαν συνηθίσει αλλιως τα πράγματα
και η δουλειά τους κούραζε πολύ.Πήγαν στη δικαιοσύνη να βρουν το δίκιο τους αλλα εκεί τους περίμενε ο έμπορας γαι να βρει και εκείνος το δικό του.
Ο καιρός περνούσε και δεν έβγαζαν άκρη.Οι δουλειές πήγαιναν απο το κακό στο χειρότερο και κινδύνευε να κλείσει η φάμπρικα.Ο πονηρος έμπορας τότε σκέφτηκε μία εύκολη λύση να βγεί απο το αδιέξοδο.Και τη λύση αυτή θα του την έδιναν θέλοντας ή μη τα μόνα θύματα αυτής της ιστορίας: οι εργάτες του - που τους είχε χεσμένους και αυτός. Καταρχήν διόρισε εργατοπατέρες που ήταν ευνουχισμένοι και κατα συνέπεια ήταν πιο κάλμα τα νεύρα τους. Στη συνέχεια έβαλε ένα γραμματικό,της εμπιστοσύνης του αυτή τη φορά,και φώναζε έναν έναν τους εργάτες στο γραφείο του και τους απέλυε φροντίζοντας να τους επαναπροσλάβει με λιγότερα λεφτα και χωρίς τα κεκτημένα δικαιώματά τους.Όσοι δεν συμφωνούσαν τους έστελνε στο διάολο αδιαφορόντας αν είχαν οικογένεια ή ήταν καλοί εργάτες.
Έτσι άρχισε να μπαίνει σε μία σειρά η φάμπρικα που έφτιαχνε μεταξωτές κορδέλες με ιδιαίτερη επιτυχία και ξανά πολλά κέρδη.Οι εργατοπατέρες οι παλιοί ,της ιστορίας μας, ακόμα παλεύουν με τη δικαιοσύνη και ο έμπορας βγάζει αρκετά λεφτα που μπορεί άνετα να τα δείνει σε δικηγόρους για να τους κάνουν δύσκολη τη ζωή. Μάλιστα οι δουλειές πήγαιναν τόσο καλά που ο δαιμόνιος έμπορας σκεφτότανε να αρχίσει να εμπορεύεται φύκια για μεταξωτές κορδέλες όπου το κόστος παραγωγής είναι ακόμα μικρότερο.Και εζησε αυτός καλά και οι εργάτες του χειρότερα, άδικα, και κυρίως χωρίς να το αξίζουν...
ΣτΣ: Κάθε ομοιότητα προσώπων καταστάσεων ή γεγονότων με την ελληνική πραγματικότητα δέν είναι καθόλου συμπτωματική.Η ιστορία δυστυχώς είναι εμπνευσμένη απο γεγονότα που συμβαίνουν αυτές τις μέρες κάπου στην Αθήνα.
Τα χρόνια περνούσαν και οι δουλειές με τις μεταξωτές κορδέλες πήγαιναν απο το καλο στο καλύτερο.Ο έμπορας πωλούσε περισσότερες κορδέλες απο τους αναταγωνιστές του και γινόταν ακόμα πλουσιότερος. Βέβαια φρόντιζε να πληρώνει ανάλογα και τους γραμματικούς του αλλά όχι τους εργάτες του.Αυτο ήταν και το πρώτο του λάθος.Οι εργάτες που είχανε γινεί πολλοί αφου οι δουλειές πήγαιναν πολύ καλα άρχισαν να έχουν παράπονα.Οι εργατοπατέρες που πήρανε πρέφα την έντονη δυσαρέσκεια μιλήσανε στους γαραμματικούς και τους είπαν ότι τα πράγματα ήταν σοβαρά και κινδύνευε η παραγωγή της μεταξωτής κορδέλας Μόνο ένας γραμματικός κατάλαβε τη σοβαρότητα της κατάστασης και κατάλαβε επίσης ότι απο αυτή την ιστορια θα μπορούσε να κερδίσει πολλά.Έκανε ένα μυστικό συμβούλιο με τους εργατοπατέρες ένα βραδυ στο κοντινό δάσος της μακρινής χώρας και βρήκαν μία χρυσή λύση.Ο γραμματικός τους παραχώρησε το δικαίωμα να απολύουν ή να εκβιάζουν με απόλυση όσους εργάτες ήταν ταραξίες ή είχαν πολλά χρόνια εργασίας.Με αυτόν τον τρόπο πετύχαινε δύο ουσιαστικά πράγματα (α) έσπερνε το φόβο της ανεργίας στους εργάτες και (β) μείωνε το κόστος παραγωγής της μεταξωτής κορδέλας αφου απέλυε παλιούς εργάτες που έπαιρναν πιο πολλά λεφτά.
Οι εργατοπατέρες απέκτησαν ξαφνικά δύναμη μεταξύ των εργατών.Ούτε που πήγαιναν πια για δουλεία στις μεταξωτες κορδέλες με το πρόσχημα οτι είχαν πολλα συνέδρεια,σεμινάρια και αλλα τέτοια να παρακολουθήσουν. Άρχισαν να βολεύουν φίλους και συγγενείς.Ακόμα και γκόμενες έβγαζαν τάζοντάς τους δουλειά καλοπληρωμένη γιατί με άλλο τρόπο δεν μπορούσαν να καταφέρουν γκόμενα να τους κάτσει.Ο έμπορας πάλι δεν είχε πάρει πρέφα τίποτα.Έκανε ταξίδια σε άλλες χώρες και περνούσε όμορφα απολαμβάνοντας τον πλούτο του.Αυτό ήταν και το δεύτερο λάθος του.
Στο μεταξύ οι αλλοι έμπορες μεταξωτών κορδέλων άρχισαν να πουλάνε φθηνότερα τα εμπορεύματά τους και πολλοι πελάτες του δικού μας έμπορα πήγανε σε αυτούς που ήταν πιο συμφέρον.Έτσι με το καιρό άρχισαν να πέφτουν οι δουλείες και να μπαίνουν πιο λίγα λεφτα στα ταμεία του έμπορα.Όμως σε απόλυτη αναντιστοιχία αυξήθηκαν οι απαιτήσεις των εργατοπατέρων προς τον γραμματικό που πλέον δεν μπορούσε να τους ελέγξει γιατί είχαν γίνει πανίσχυροι, και ούτε λίγο ούτε πολύ άρχισαν να απαιτούν συνδιοίκηση της φάμπρικας.Νόμιζαν ότι ήταν τόσο δυνατοί που θα τους την προσέφεραν. Κάποιο πουλάκι όμως πήγε και είπε στον έμπορα τί ακριβώς συνέβαινε.Η αλήθεια είναι ότι ο έμπορας μας ταράχτηκε.Αφεντικό ήταν στη τελική δεν θα άφηνε δα έναν γραμματικό και δυο-τρεις χαραμοφάηδες με τους παρατρεχάμενούς τους να του χαλάσουν τη μπίζνα.
Πήγε ένα βροχερό πρωινό στη φάμπρικα βρήκε τον γραμματικό και τον επήρε ο διάολος και τον εσήκωσε.Τον πέταξε έξω με τις κλωτσιές και απο τότε δεν τον ξαναείδε κανείς. Σειρά είχαν οι εργατοπατέρες.Με αυτούς έπρεπε να ήταν πιο προσεκτικός γιατί ανήκαν στους εργάτες και ο νόμος τους ευνοούσε.Οι εργατοπατέρες, τους εργάτες τους είχαν χεσμένους αλλα εκμεταλευόντουσαν την εργατική τους ταυτότητα κατα βούληση. Επίσης είχαν τρομοκρατηθεί με αυτό που συνέβη στον γραμματικό και ξέρανε ότι θα έχουν την ίδια τύχη. Ο έμπορας τους κάλεσε στη φάμπρικα και τους απείλησε με προσφυγή στη δικαιοσύνη αν δεν τηρήσουν τα συμφωνημένα σαν εργάτες.Εκείνοι με τη σειρα τους του είπαν ότι θα πάνε για δουλειά αλλα αν πάει αυτός στη δικαιοσύνη θα πάνε και αυτοί και θα πούνε ότι για ολα φταίει ο κακός γραμματικός που ακολουθούσε εντολές του έμπορα και θα αναφέρουν τις εκβιαστικές παραιτήσεις και τις ρουφιανιές του για να μειώσει το κόστος παραγωγής. Ό εμπορας τους πέταξε κλωτσηδών απο το γραφείο του και καταράστηκε τη τύχη του τη ξελογιάστρα που τοσο καιρό έκανε ταξίδια εις τας εξοχάς και άλλοι του ξεκοκάλιζαν τη περιουσία.Έστειλε τους εργατοπατέρες να δουλέψουν στα πιο δύσκολα πόστα της φάμπρικας γαι εκδίκηση.Εκείνοι αντέδρασαν γιατί είχαν συνηθίσει αλλιως τα πράγματα
και η δουλειά τους κούραζε πολύ.Πήγαν στη δικαιοσύνη να βρουν το δίκιο τους αλλα εκεί τους περίμενε ο έμπορας γαι να βρει και εκείνος το δικό του.
Ο καιρός περνούσε και δεν έβγαζαν άκρη.Οι δουλειές πήγαιναν απο το κακό στο χειρότερο και κινδύνευε να κλείσει η φάμπρικα.Ο πονηρος έμπορας τότε σκέφτηκε μία εύκολη λύση να βγεί απο το αδιέξοδο.Και τη λύση αυτή θα του την έδιναν θέλοντας ή μη τα μόνα θύματα αυτής της ιστορίας: οι εργάτες του - που τους είχε χεσμένους και αυτός. Καταρχήν διόρισε εργατοπατέρες που ήταν ευνουχισμένοι και κατα συνέπεια ήταν πιο κάλμα τα νεύρα τους. Στη συνέχεια έβαλε ένα γραμματικό,της εμπιστοσύνης του αυτή τη φορά,και φώναζε έναν έναν τους εργάτες στο γραφείο του και τους απέλυε φροντίζοντας να τους επαναπροσλάβει με λιγότερα λεφτα και χωρίς τα κεκτημένα δικαιώματά τους.Όσοι δεν συμφωνούσαν τους έστελνε στο διάολο αδιαφορόντας αν είχαν οικογένεια ή ήταν καλοί εργάτες.
Έτσι άρχισε να μπαίνει σε μία σειρά η φάμπρικα που έφτιαχνε μεταξωτές κορδέλες με ιδιαίτερη επιτυχία και ξανά πολλά κέρδη.Οι εργατοπατέρες οι παλιοί ,της ιστορίας μας, ακόμα παλεύουν με τη δικαιοσύνη και ο έμπορας βγάζει αρκετά λεφτα που μπορεί άνετα να τα δείνει σε δικηγόρους για να τους κάνουν δύσκολη τη ζωή. Μάλιστα οι δουλειές πήγαιναν τόσο καλά που ο δαιμόνιος έμπορας σκεφτότανε να αρχίσει να εμπορεύεται φύκια για μεταξωτές κορδέλες όπου το κόστος παραγωγής είναι ακόμα μικρότερο.Και εζησε αυτός καλά και οι εργάτες του χειρότερα, άδικα, και κυρίως χωρίς να το αξίζουν...
ΣτΣ: Κάθε ομοιότητα προσώπων καταστάσεων ή γεγονότων με την ελληνική πραγματικότητα δέν είναι καθόλου συμπτωματική.Η ιστορία δυστυχώς είναι εμπνευσμένη απο γεγονότα που συμβαίνουν αυτές τις μέρες κάπου στην Αθήνα.
