13.1.10

Οι Πριμαντόνες (μέρος Α)

Πριμαντόνα θεωρείτε η πρωταγωνίστρια. Η γυναίκα για την οποία έχει δημιουργηθεί ο πρώτος ρόλος σε ένα έργο του μουσικού θεάτρου. Οι πριμαντόνες υπήρξαν κατά μια έννοια «μυθικά» πλάσματα. Στον χώρο της όπερας θεωρούνταν άτομα με θεϊκό ταλέντο. Το ταμπεραμέντο μερικών από αυτών έχει αφήσει ιστορία. Αφόρητα εγωίστριες, δεσποτικές στο περιβάλλον τους, με απαράμιλλη αυτοπεποίθηση. Ο μόνος που τις κυβερνούσε ήταν ο χρόνος. Τίποτα λιγότερο. Οι πριμαντόνες υπήρξαν γυναίκες χαρισματικές από την φύση τους.

Όσο και αν διαφωνήσετε μαζί μου σήμερα γύρω μας υπάρχουν αρκετές. Χαμένες στην καθημερινότητα τους. Παλεύουν για αυτά που επιθυμούν και δεν παραδίνονται ποτέ αν δεν τα αποκτήσουν. Είναι άκρως παρεξηγημένα πλάσματα και είναι αφελής όποιος πιστεύει το αντίθετο.

Η Σάντυ και η Γερτρούδη πρόεκυψαν από χαρακτηρίστηκα που συνέλεξα παρατηρώντας ανθρώπους. Οι δικές μου Πριμαντόνες διαπρέπουν στον κόσμο της παρά – πολιτικής εξουσίας, της υψηλής κοινωνίας, του ιλουστρασιόν lifestyle. Διαπρέπουν σε ένα κόσμο που είναι όνειρο ζωής για πολλούς. Έναν κόσμο άκρως ανταγωνιστικό και αδυσώπητα σκληρό μέσα στην ασημαντότητα του.

Από σήμερα και σε δύο συνέχειες θα δημοσιεύσω περιπέτειες τους που ξέμειναν στις σημειώσεις μου επειδή είχε περάσει η επικαιρότητα που τις απασχολούσε καθώς τις είχε προλάβει η νέα. Αφορμή για αυτές τις περιπέτειες υπήρξαν γεγονότα που απασχόλησαν την κοινή γνώμη καλύπτοντας ένα διάστημα σχεδόν τριών χρόνων. Αφορμή υπήρξαν επίσης και κείμενα άλλων bloggers ή εξαιρετικά σχόλια-απόψεις που εντόπιζα στο διαδίκτυο και μου έβαζαν φωτιά.
Για την ιστορία οι Πριμαντόνες έκαναν πρεμιέρα στο apropos στις 3 Ιουνίου 2007

Lady Dior

Το πρωί της Παρασκευής 13 Μαρτιου 2009 μια ομάδα νεαρών προκαλεί εκτεταμένες καταστροφές σε μαγαζιά και τράπεζες στο Κολωνάκι. Η Σάντυ Καψoκώλη εκείνη την ώρα είχε κατέβει για ψώνια. Το απόγευμα περιγράφει στην φίλη της Γερτρούδη Καλαμπαλίκη τι πέρασε.

[…]
Σ.Κ.: Πετυχαίνω δυο αστυνομικούς στη Λουκιανού. Είχαν πιάσει ψιλή κουβέντα με την Τζούλια Αλεξανδράτου-αναρωτιέμαι τι κουβέντιαζαν?
Γ.Κ.: Μη μου ανοίγεις το στόμα.
Σ.Κ.: Τέλος πάντων, γραπώνω τον έναν-που ήταν και νόστιμος- από τον αγκώνα και του λέω κάνε κάτι παλικάρι μου κάτι τεντιμπόηδες τα σπάνε στη Σκουφά. Πετάγεται ο άλλος που ήταν σα κουνάβι και τι μου πε?
Γ.Κ.: Τι σου πε?
Σ.Κ.: Άντε παράτα ρε θίτσα. Εχουμε δουλειά δεν βλέπεις?
Γ.Κ.: Α το ζώον. Και συ τι του πες?
Σ.Κ.: Αυτουνού τίποτα. Στην Τζούλια όμως είπα να μην τον κάνει παρέα γιατί είναι μαλακοκαύλης.
Γ.Κ.: Καλά δεν ντρέπεσαι?
Σ.Κ.: Μη χειρότερα! Από τις κακοτοπιές πήγα να γλιτώσω την κοπέλα. Ο συγκεκριμένος χωροφύλακας «κανονίζει» την γυναίκα δικού μας υπουργού και μάλιστα δεν είναι καθόλου ευχαριστημένη. Πολύ μαλακό το «όργανο» μου είπε.
Γ.Κ.: Αν είναι έτσι καλά έκανες τότε.
Σ.Κ.: Φεύγω πανικόβλητη με την Τζούλια αγκαζέ. Άσχετο να την έβλεπες πως έτρεχε με τους κοθόρνους από φελλό θα την θαύμαζες. Μεγάλο ταλέντο η κοπέλα σου λέω.
Γ.Κ.: Καλά αυτή γιατί ήρθε μαζί σου?
Σ.Κ.: Την πήρα για προστασία χρυσή μου. Αν μου την έπεφταν οι κουκουλοφόροι θα την έβαζα μπροστά για να τους κομπλάρω.
Γ.Κ.: Είσαι δαιμονία!
Σ.Κ.: Κάτω από συνθήκες άγχους λειτουργώ άψογα το παραδέχομαι. Εν πάση περιπτώσει στη Σκουφά δεν μπορέσαμε ένα φτάσουμε γιατί γινόταν ένας κακός χαμός. Μπήκαμε φουριόζες στο JK και ποιους βλέπω εκεί?
Γ.Κ.: Ποιους?
Σ.Κ.: Τον Χρηστάκη τον Μαρκογιαννάκη με τον Αττικάρχη.
Γ.Κ.: Πίναν το καφεδάκι τους τα παιδιά φαντάζομαι.
Σ.Κ.: Φυσικά. Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι σου λέω. Κουδούνιζαν τα αυτιά μου. Ο αττικάρχης μάλιστα άρχισε να σαλιαρίζει με την Τζούλια.
Γ.Κ.: Σα δε ντρέπεται ο σαρδανάπαλος. Δεν τους είπε τίποτα?
Σ.Κ.: Πώς στον Χριστάκη, βρε ζώο, του λέω, στη Σκουφά οι τεντιμπόηδες τα σπάνε καφέ μου πίνεις ατάραχος?
Γ.Κ.: Μπράβο χρυσή μου. Τι σου απάντησε?
Σ.Κ.: «Σας παρακαλώ κυρά μου δεν ομιλούν έτσι σε έναν υπουργό»
Γ.Κ.: Pardon?
Σ.Κ.: Αυτό που άκουσες. Και γω με την σειρά μου τον έστειλα στο διάολο υπενθυμίζοντας του ότι είναι υφυπουργός επειδή ο Κώστας είναι απλά ηλίθιος που τον επέλεξε αγνοώντας ότι είναι κουμπάρος μαχαιροβγάλτη.
Γ.Κ.: Πολύ ευγενική σε βρίσκω darling.
Σ.Κ.: Είπα να κρατήσω χαρακτήρα αλλά γίναμε και θέαμα στο μαγαζί.
Γ.Κ.: Γιατί?
Σ.Κ.: Άρχισε να μου φωνάζει! Δαιμονίστηκε παιδί μου.
Γ.Κ.: Τς τς τς τς! Σιγά πια τι του είπες? Ο κόσμος το χει τούμπανο και μείς κρυφό καμάρι.
Σ.Κ.: Ε για να τον ηρεμήσω και εγώ του σβούριξα μία με την Dior μου στο κεφάλι.
Γ.Κ.: Τη Lady Dior?
Σ.Κ.: Ναι darling! Και από το DIOR μου ξεκόλλησε το R πάνω στη μούρη του. Πρέπει να πάω στη Νταίζη να μου το επιδιορθώσει.
Γ.Κ.: Επιδιόρθωση θα χρειαστεί και η μούρη του Χρηστάκη.
Σ.Κ.: Του’ ρθε ο ουρανός σφοντύλι είναι η αλήθεια αλλά δεν έδωσα βάση γιατί πλάκωσε η αστυνομία.
Γ.Κ.: Επιτέλους!
Σ.Κ.: Όχι για τους τεντιμπόηδες χρυσή μου. Αυτοί είχαν τελειώσει την δουλειά τους. Για μένα ήρθαν. Και μου έσπασαν και τα δύο Cayanne.
Γ.Κ.: Καλά και εσύ με δύο Cayanne κατέβηκες να ψωνίσεις στο Κολωνάκι?
Σ.Κ.: Φυσικά, που θα έβαζα τα ψώνια?
Γ.Κ.: Στο ένα μήπως?
Σ.Κ.: Η πεθερά μου ήθελε να πάρει και παστουρμά από του Αρμένη. Στο ίδιο όχημα θα έχω συνολάκια από την Luisa και τη Bettina με τον παστουρμά? Ε όχι χρυσή μου. Θα πάρουν μυρωδιά.
Γ.Κ.: Απορώ γιατί σε ρωτάω… Αφού άκρη το ξέρω δεν θα βγάλω.
Σ.Κ.: Δε μου λες αλήθεια με την ευκαιρία, που ντύνεται η Ντόρα χρυσή μου να πάμε να το κάψουμε το μαγαζί να γλιτώσουν και άλλες Αθηναίες την διαπόμπευση?
Γ.Κ.: Τις Αθηναίες που ντύνονται σαν την Ντόρα πρέπει να πυρπολήσουμε και όχι το μαγαζί που ψωνίζουν. Το κόμμα είναι υπέρ των μικρομεσαίων.
Σ.Κ.: Σωστά! Και κατά της Ντόρας.
Γ.Κ.: Ακριβώς.
Σ.Κ.: Όχι καλό είναι να το λέμε αυτό να μην το ξεχνάμε. Πότε δεν ξέρεις μεχρι που μπορεί να φτάσει αυτή.
Γ.Κ.: Η Ντόρα? Σιγά μην την κάνουμε και πρόεδρο.

ΣτΣ: Κάθε ομοιότητα προσώπων καταστάσεων ή γεγονότων με την ελληνική πραγματικότητα δεν είναι καθόλου συμπτωματική. Η ιστορία δυστυχώς είναι εμπνευσμένη από γεγονότα που συνέβησαν ή συμβαίνουν κάπου στην Αθήνα.