Η Γερτρούδη Καλαμπαλίκη απολαμβάνει παγωμένο τσάι στην έπαυλη της στο Θεολόγο. Δίπλα της η Σάντυ Καψοκώλη προσπαθεί να της εξηγήσει τα ανεξήγητα…Γ.Κ.: Και τα υπόλοιπα τι τα έκανες?
Σ.Κ.: Τα πέταξα στη θάλασσα φυσικά.
Γ.Κ.: Για ανακύκλωση φαντάζομαι.
Σ.Κ.: Ακριβώς.
Γ.Κ.: Το έλεγε και αυτό η δίαιτα, είμαι βεβαία.
Σ.Κ.: Σωστά χρυσή μου την ξέρεις και σύ?
Γ.Κ.: Όχι αλλά ξέρω πόσο οξυζενέ βάζει το Χριστινάκι στο κεφάλι της
Σ.Κ.: …
Γ.Κ.: Και για να έχουμε καλό ερώτημα, πώς σου προέκυψε το look Holly Golightly καλοκαιριάτικα?
Σ.Κ.: Έτσι για αλλαγή.
Γ.Κ.: Σώπα.
Σ.Κ.: Ε ναι.
Γ.Κ.: Θα μου πείς ή θα με σκάσεις?
Σ.Κ.: Ήμουν με το Cayenne στη Μύκονο κέντρο ξέρεις.
Γ.Κ.: Μπράβο χρυσή μου, να φωνάζει από μακριά ότι είσαι κάτοικος Βορείων Προαστίων. Και?
Σ.Κ.: Έκανα τιτάνιες προσπάθειες να παρκάρω. Δεν τα κατάφερα και έβαλα τον Σεργκεί να το σφηνώσει κάπου με τα χέρια.
Γ.Κ.: Στα χέρια το πήρε το αμάξι ο χριστιανός? Θα κατεβάσει καμία κήλη χρυσή μου δεν τον λυπάσαι?
Σ.Κ.: Δεν ήμουν μέσα.
Γ.Κ.: Θου Κύριε!
Σ.Κ.: Anyway τον άφησα εκεί να το φυλάει γιατί βρήκε και κάτι γνωστούς του στο μεταξύ, και έκοψα το δρόμο για του Γαλάτη που πήγαινα για απεριτίφ. Άνοιξα τη Dior μου και έψαχνα το κουτάκι με τις τσιχλίτσες γιατί ήθελα μία.
Γ.Κ.: Ε μη γίνεσαι και τόσο αναλυτική χρυσή μου έλεος. Σα να βλέπω ταινία του David Lynch αισθάνομαι...
Σ.Κ.: Ποιος είναι αυτός?
Γ.Κ.: Τώρα θα το κουβεντιάσουμε? Παρακάτω…
Σ.Κ.: Ανοίγω το χαρτάκι βγάζω τη τσιχλίτσα. Τη βάζω στο στόμα μου και πετάω το χαρτάκι.
Γ.Κ.: Συνεχίζεις εσύ όμως. Συνεχίζεις ακάθεκτη. Να μην ξαναμπείς σε ελικόπτερο. Σε πειράζει περισσότερο από τις αμφεταμίνες σου.
Σ.Κ.: Λές ε?
Γ.Κ.: (εκνευρισμένη) Να μην προλάβω να ξαναψηφίσω Δεξιά.
Σ.Κ.: Αχου!
Γ.Κ.: Και για να σε προλάβω έκλεισες τη Dior ξεκίνησες να μασάς τη τσιχλιτσα και έκοψες το δρόμο για του Γαλάτη προχωρώντας σαν αντιλόπη στο λιθόστρωτο αδιαφορώντας πλήρως για το αγκομαχητό των Blanhik σου.
Σ.Κ.: Χρυσή μου που το ξέρεις?
Γ.Κ.: Έχω το κληρονομικό χάρισμα.
Σ.Κ.: Άρα θα ξέρεις ότι τότε ήταν η στιγμή που Εκείνη μου μίλησε.
Γ.Κ.: Pardon? Εκείνη?
Σ.Κ.: Η Audrey χρυσή μου!
Γ.Κ.: Ποια Audrey!
Σ.Κ.: Breakfast at Tiffany’s σου λέει κάτι? Εκεί πρωταγωνιστούσε.
Γ.Κ.: Pardon? Είδες τη μακαρίτισσα μπροστά σου ντάλα μεσημέρι στο κεντρικό στη Μύκονο?
Σ.Κ.: Ναι απίστευτο δεν είναι?
Γ.Κ.: Αμάν χρυσή μου πια. Αμάν, στο χω πει 200 φορές - αηδία έχω καταντήσει πια - μείωσε τις αμφεταμίνες σου έτσι όπως πάς δεν θα αργήσει η μέρα που θα δεις και τους μακαρίτες τη Diana, με τον Dody Al Fayad να γευματίζουν στο Nammos και θα κουβεντιάζεις κιόλας μαζί τους!
Σ.Κ.: Πέθανε η Diana με τον Dody? Πότε? Πώς?
Γ.Κ.: Νωρίς το πιασα σήμερα το Evian αλλά βλέπω ούτε που σε νοιάζει! Έλεος πια!
Σ.Κ.: Anyway λέγε ότι θές! Εγώ την είδα την Audrey αυτοπρόσωπος και μάλιστα μου μίλησε κιόλας!
Γ.Κ.: Αχ πόσο σε αγαπάω! Και τι σου είπε καλή μου?
Σ.Κ.: Μου είπε βγάζοντας τα γυαλιά και κοιτώντας με πονηρά – «Συγγνώμη! Κάτι σας έπεσε.» «Ορίστε.», της λέω. «Όχι, δε μου έπεσε, παιδί μου. Σκουπιδάκι είναι! Για το Θεό!» της απάντησα με λίγο αηδία είναι η αλήθεια.
Γ.Κ.: Και εκείνη τι σου είπε?
Σ.Κ.: Δεν ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα βέβαια αλλά το είπε με στυλ.
Γ.Κ.: Δηλαδή? Τι σου είπε?
Σ.Κ.: «Ε, τότε αφού δεν έχουμε κάδους στο Ασπρονήσι και αφού είναι ένα τόοοοσο δα σκουπιδάκι, είμαι σίγουρη ότι χωράει και στον κώλο σας. Για δοκιμάστε!»
Γ.Κ.: Τστστστς! Τι τρόποι!
Σ.Κ.: Τι τα θες χρυσή μου αυτοί οι star του Hollywood όλο εκκεντρικότητες είναι.
Γ.Κ.: Δε λέω για αυτήν. Για σένα τη μουλάρα λέω. Χάθηκε ο κόσμος να το πάρεις μαζί σου το χαρτάκι. Αλλά τι ρωτάω εδώ κατεβαίνεις με το Cayenne στη Μύκονο.
Σ.Κ.: Αχ που να την έβλεπες χρυσή μου μια κουκλίτσα. Ντυμένη άψογα με ένα little black dress και ένα υπέροχο καπέλο. Είχε και έναν δαιμονικό αέρα… Το καπέλο όμως στη θέση του.
Γ.Κ.: Εντυπωσιάστηκες και είπες να υοθετήσεις το στυλ.
Σ.Κ.: Ακριβώς!
Γ.Κ.: Πάλι καλά!
Σ.Κ.: Γιατί πάλι καλά?
Γ.Κ.: Γιατί προσπαθώ να φανταστώ αν αντί για την Audrey συναντούσες την Taylor που είναι και ζωντανή, τι στυλ θα υιοθετούσες.
Σ.Κ.: Θέλει και ερώτημα. Τη Κλεοπάτρα φυσικά!
Γ.Κ.: Μαρούσκααααα! To Evian!
ΣτΣ: Κάθε ομοιότητα προσώπων καταστάσεων ή γεγονότων με την ελληνική πραγματικότητα δεν είναι καθόλου συμπτωματική. Η ιστορία δυστυχώς είναι εμπνευσμένη απο γεγονότα που συνέβησαν ή συμβαίνουν κάπου στην Αθήνα. To επεισόδιο Breakfast at Mykonos είναι αφιερωμένο στην Αudrey. Την Audrey μπορείτε να την απολαύσετε εδώ.
