Παράδειγμα # 504
Γραπτή απάντηση του Μίκη Θεοδωράκη στην Θάλεια Δραγώνα όταν η τελευταία τόλμησε να υπερασπισθεί τον εαυτό της από τις συκοφαντίες που την στόλισε.
«Επιχειρείτε ένα γενικευμένο ευνουχισμό(!) σε ό,τι πολυτιμότερο και πιο ελληνικό πέτυχε ο λαός μας έως τώρα, με τελικό αποτέλεσμα τη μετατροπή μας(!) σε έναν άλλο λαό(!), προσαρμοσμένο στις συνταγές του καμουφλαρισμένου αφελληνισμού(!) που κοσμούν κάθε σελίδα του εν λόγω βιβλίου σας. […]
Οχυρωμένη πίσω από ηχηρά ονόματα ξένων επιστημόνων, βαλθήκατε με τη βοήθεια ισχυρών πολιτικών και οικονομικών κύκλων, μιας και είναι πολύ δύσκολο να ευνουχίσετε(!) έναν ολόκληρο λαό κατεδαφίζοντας τα σύμβολα και τους μύθους του(?), να ξεκινήσετε το θεάρεστο έργο σας από τα τρυφερά και ανύποπτα παιδιά μας(!) […]
Όπως το επιχείρησε χθες η φίλη σας κυρία Ρεπούση –ανεπιτυχώς– ενώ σήμερα, με τον αέρα μάλιστα της κρατικής συμπαράστασης, το επεκτείνετε εσείς με νέα έφοδο για ευνουχισμό(!) της μαθητικής μας νεολαίας από κρατικό μάλιστα πόστο!»
Μίκης Θεοδωράκης Μπλε βαθύ, σχεδόν μαύρο, σε κόκκινο φόντο 10/1/2010
ΣτΣ: Δεν πίστευα ποτέ ότι θα φιλοξενούσα λόγια του Μίκη Θεοδωράκη σε αυτή την στήλη. Απάντηση σε αυτές τις ηλιθιότητες βρήκα στα λόγια του Μάνου Χατζιδάκι από μια ομιλία του στα Ανώγεια στις 13 Αυγούστου 1979 με θέμα την παράδοση, και είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό Αντί :
[…]Δεν μου αρέσει να παριστάνω τον πολύ Έλληνα. Θέλω να είμαι όσο είμαι. Καιρός είναι η έννοια Έλληνας να δώσει τη θέση της στην έννοια άνθρωπος. Και τότες πιστεύω πως θα συνδεθούμε με μια πιο βαθιά παράδοση που, κατά σύμπτωση, είναι και αυτή γνησίως ελληνική […]
(Μάνος Χατζιδάκις, Ο Καθρέφτης και το μαχαίρι, Εκδόσεις Ίκαρος)
