Παραθερίζαμε στο νησί της τρυφηλότητας και της ράθυμης ζωής. Στην υπέροχη Ικαρία. Ένα πρωινό μετά από άγριο ξενύχτι είπαμε να πάμε για καφέ κάπου κοντά εκεί που μέναμε.Καθίσαμε σε ένα μικρό καφενείο με το φίλο μου και περιμέναμε να έρθει το γκαρσόνι να δώσουμε παραγγελία. Πέρασε κάμποση ώρα και ήρθαν και οι υπόλοιποι της παρέας. Χωρίς να το καταλάβω μαζευτήκαμε καμιά δεκαριά άτομα.
Αντί για το γκαρσόνι ήρθε μια ηλικιωμένη κυριούλα με χαριτωμένη φάτσα να πάρει παραγγελία. Έτσι όπως την είδα πρέπει να ήταν γύρω στα 80.
-Τι θα πάρετε παιδιά; μας ρώτησε.
Άρχισαν οι δικοί μου
-Ένα φραπέ μέτριο χωρίς γάλα
-Ένα διπλό ελληνικό με ζαχαρίνη.
-Τρεις φραπέ γλυκούς ο ένας με πολύ γάλα, οι άλλοι δύο σκέτοι.
-Εσπρεσσάκι έχετε?
-Όχι καμάρι μου καφενείο ήμαστε! είπε η γιαγιά αποστομώνοντας τον ευρωπαίο της παρέας. Εν τω μεταξύ η βαρεμάρα ζωγραφιζόταν στο πρόσωπο της.
-Καλά ένα ελληνικό σκέτο, τότε της απάντησε πολύ σοφά ο άλλος.
Συνέχισαν οι υπόλοιποι :
-Ένα φραπέ μέτριο
-Ένα φραπέ σκέτο
-Ένα φραπέ μέτριο με γάλα
Η γιαγιά δυσανασχετούσε φανερά:
-Όχου….
-Και μια μπύρα, τόλμησε ο τελευταίος.
Ατάραχη και με περίσσια σοβαρότητα η γιαγιά μας είπε
-Όχου καμάρια μου, δεν με γαμείτε καλύτερα!
Μείναμε δέκα μαλάκες να αναρωτιόμαστε:
(α) αν υπάρχει περίπτωση να καταφέρουμε πιούμε κάτι σε αυτό το καφενείο
και (β) αν μας είπε «δεν με γαμείτε καλύτερα» ή «δεν με γαμάτε καλύτερα»
Η γιαγιά έφερε χαμογελώντας σε όλου μας ελληνικούς μονούς μέτριους. Χωρίς το παξιμάδι.
Ο εσπρεσσάκιας μόνο παρατήρησε ότι ήμασταν τυχεροί που δεν μας έβαλε να της φτιάξουμε και τον δικό της το καφέ.
Οι υπόλοιποι κάναμε τουμπεκί.
Η γιαγιά είχε κερδίσει τον απόλυτο σεβασμό μας.
ΣτΣ: Το περιστατικό μου το περιέγραψε ο αγαπημένος φίλος μου Γιάννης.
