Μεσημέρι Σαββάτου μαζί με τον άντρα μου και τη 4χρονη κορούλα μας μετά τα ψώνια της εβδομάδας είπαμε να πιούμε ένα καφέ σε μια καφετέρια στο Πειραιά. Βρήκαμε μια που άνοιξε πρόσφατα και μπήκαμε μέσα. Κατά την είσοδο μου παρατήρησα πως στα τραπεζάκια κάθονταν κλώνοι. Ίδιοι άνθρωποι,ίδια χαρακτηριστικά,ίδιο στυλ: 30αρηδες το πολύ,ξυρισμένο κεφάλι,φουσκωτοί,στενό τζιν που με τας βίας μπορούσες να αναπνεύσεις φορώντας το και φυσικά Rayban καθρέπτες. Όλοι μια κοψιά. Κλωνοποιημένοι. Καθόμαστε σε ένα τραπεζάκι έρχεται η κοπέλα (ευγενέστατη) δίνουμε παραγγελία. Εκεί λοιπόν που προσπαθώ να συνειδητοποιήσω ότι βρίσκομαι σε καφετέρια και όχι σε εργαστήριο γενετικής με αντικείμενο την κλωνοποίηση μπήκε ένας αδύνατος Πακιστανός που πούλαγε cd. Ήρθε στο τραπέζι μας δεν αγοράσαμε. Όχι γιατί η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική αλλά γιατί η ακρίβεια σκότωσε την τσέπη μας. Η αλήθεια είναι ότι δεν σκέφτομαι την καημένη τη Βανδή και τον φουκαρά τον Μαζωνάκη όταν αγοράζω τέτοιου είδους προϊόντα αλλά τον "αδίστακτο" Πακιστανό που τα πουλάει. Αυτός ο "αδίστακτος" λοιπόν τύπος τόλμησε να ταράξει την ησυχία δύο εκ των φουσκωτών που κάθονταν δίπλα μας. "Άντε γαμήσου ρε! Φύγε από δω ρε μαλάκα!" του είπαν και έφυγε χαρούμενος από δίπλα τους. Την είχε γλιτώσει μάλλον φτηνά. Για αυτό. Δεν τον πλάκωσαν στο ξύλο. Και σημειώνω δεν ήμουν σε κανένα κολόμπαρο. Με τον άντρα μου και την κόρη μου πίναμε καφέ μεσημεράκι σε μία νέα καφετέρια στο Πειραιά. Αναρωτήθηκα λοιπόν τι θα συνέβαινε αν ο Πακίστανος ήταν και αυτός 2 μέτρα. Πώς θα του μίλαγαν, τότε;" Το ίδιο θα του έλεγαν και αν γινόταν τσαμπουκάς θα σηκωνόταν όλο το μαγαζί" μου είπε ο άντρας μου "Και αν αυτός ο Πακιστανός είχε ένα περίστροφο στη τσέπη; Πάλι έτσι θα του μιλούσαν;" Δεν κατηγορώ τους κλώνους την ανατροφή που τους έχουν δώσει σκέφτομαι. Να την χαίρονται κιόλας οι γονείς τους. Νοιώθω περήφανη που είμαι από τον Πειραιά αλλά κάτι τέτοιες στιγμές θέλω να ανοίξει η γη και να με καταπιεί. Θέλω τα παιδιά μου να γίνουν σωστοί άνθρωποι φοβάμαι όμως αυτά τα κλωνοποιημένα παράσιτα που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Φοβάμαι όμως και εμένα γιατί ευχαρίστως θα έλεγα σε ένα φουσκωτό: "Άντε γαμήσου ρε! Φύγε από δω ρε μαλάκα!" αν πούλαγε χαρτομάντιλα στο Πακιστάν.ΣτΣ: Το κείμενο το έγραψε σήμερα το πρωί, μία αγαπημένη μου φίλη, όταν έγινε μάρτυρας η ίδια και η οικογένεια της σε ένα απλό(!) περιστατικό ρατσιστικής συμπεριφοράς Ελλήνων όνων όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο πιτσιρίκος.
